Tarihçesi

Pozitif disiplin Psikolog Dr. Alfred Adler ve öğrencisi Dr. Rudolf Dreikurs’un 1930’larda geliştirdiği öğretilerine dayanır. Geleneksel disiplin anlayışı, çocukların davranışlarını kontrol altında tutmak için cezayı ve ödülü kullanan, Freud ve Skinner’in öğretilerine dayanmaktadır. Fakat Adlerci yaklaşım cezayı kullanmamakla birlikte her şeye izin verilen bir anlayışa sahip değildir.

Pozitif disiplinde anahtar kelime “teşvik”tir. Çocuğun sadece ödüle bağlı olarak bir şeyi yapmak istemesi yada cezadan çekinerek bir davranıştan vazgeçmesi temelde işe yarayacak yaşamsal becerileri ona kazandırmaz. Zorlandığı, hata yaptığı ve yeni beceriler kazanması gerektiği zamanlarda, ödül ve cezadan ziyade, doğru bir modele ve o modelin teşvik edici yaklaşımlarıyla “desteklendiğini” hissetmeye ihtiyacı vardır.
Ancak ebeveynlik yaparken hayat oldukça hızlı ve zorlayıcı ilerlerken, bu desteği sağlamak giderek zorlaşmakta, anlık tepkiler uzun vadeli planlarımızın ve iyi niyetlerimizin önüne geçmekte. Oldukça basit görünse de, Pozitif Disiplin sistemi, ebeveynlere, her yaştaki çocuklarıyla karşılıklı saygıya dayalı ilişki kurmalarında çok etkilidir. Çocuğun hayatına etki eden yetişkinler, çocuklardaki istenmeyen davranışların ardında yatan sebepleri keşfeder ve daha iyisine teşvik eden, kalıcı ve olumlu değişimler için harekete geçerler.